Vaarwel Messenger

Tot ziens, mijn tweede leven.

Terwijl de woorden in mijn keel bleven steken en ik oogcontact probeerde te maken met dat meisje op school, besefte ik helaas dat onze gesprekken voorbestemd waren om nooit een ander licht te zien dan het licht van mijn smartphone.

Vaarwel Messenger, ik denk dat ik jou het meest zal missen.

Waarom zal ik jou het meest missen?

Omdat ik besef dat ik een toch wel een flink deel van mijn leven aan jou heb besteed.

Ik kan het misschien zelfs een tweede leven noemen.

Een tweede leven.

Voordat ik mijn Messenger verwijderde, besloot ik uit nostalgie eens een paar uur door wat oude chats te scrollen.

In sommige herkende ik mezelf niet eens.

Ik was verbaasd, ik kon gemeen zijn... heel erg gemeen...